ความรักเฉพาะตัว

ข้อมูลเบื้องต้น

- -

เนื้อเรื่อง

                                          ความรักเฉพาะตัว

                เวลาโพล้เพล้ จวนเจียนที่ดวงอาทิตย์จะบอกลาโลกไปอย่างสมบูรณ์ ฉันละจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ เพื่อเดินมาปิดหน้าต่าง สายตาของฉันทอดยาวไปเห็นเจ้านกน้อยตัวหนึ่งที่กำลังกางปีกบินถลาลมมิได้หวาดหวั่นกับเหตุการณ์ใดๆ ที่เกิดขึ้นเบื้องล่าง เจ้านกน้อยคงมีจุดหมายปลายทางอยู่ที่ใดสักแห่ง หากมิได้หลงฝูง ก็คงมีจุดหมายที่รอคอยการไปถึงโดยอิสระ และมิได้หวั่นเกรงกับอุปสรรคที่ถาโถมเข้ามาแต่อย่างใด หากจะมีที่ทำให้ท้อบ้างก็คงเป็นความห่างไกลของระยะทางเท่านั้น แม้กระนั้นมันก็ถือเป็นอุปสรรคที่น้อยนิดยิ่งนัก เพียงแค่ได้แลเห็นภาพของนกน้อยตัวนั้น ฉับพลันหัวใจก็เต้นระรัว คิดถึงการเดินทางมาของเวลาในวันพรุ่งนี้ พรุ่งนี้หัวใจฉันจะติดปีกโบยบินเฉกเช่นวิหคน้อย

                หลายปีที่ผ่านมา ฉันพยายามคร่ำเคร่งกับการเรียนรู้ สร้างอนาคตให้ตนเอง หลายครั้งที่ฉันรู้สึก เหนื่อยล้าเสียเหลือเกิน ฉันอยากจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างไว้และพาจิตวิญญาณล่องลอยไปไกลแสนไกล เท่าที่ฉันจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างตรงจุดนั้นได้ แต่ทว่ามันคงเป็นได้แค่เพียงความคิดในห้วงภวังค์หนึ่งเท่านั้น และสิ่งที่สำคัญเหนืออื่นใดก็คือ ผู้ที่ฉันต้องรับผิดชอบดูแล สิ่งที่สำคัญอื่นใดก็แล้วแต่คงเป็นรองหากเทียบกับการทดแทนพระคุณของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้มีพระคุณ จนในที่สุดฉันก็ได้เดินทางมาถึงจุดหมายปลายฝัน แม้มันจะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบก็ตามทีเถอะ                                                                                                                                    

                   เมื่อฉันมีงานทำที่มั่นคง แน่นอนที่รายได้ก็ย่อมจะมั่นคงตามไปด้วยโดยปริยาย ฉันได้ทำทุกอย่างสำเร็จตามที่คาดหวังไว้ มีเพียงสิ่งเดียวที่ฉันรอคอยและยังไม่ได้กระทำนั่นก็คือ การเดินทางไปตามหาหัวใจตนเอง ไปตามหาผู้ชายคนแรกที่ฉันรู้สึกประทับใจ คุณอาจคิดว่ามันไร้สาระสิ้นดี หากฉันจะกล่าวกับคุณว่า พรุ่งนี้ฉันจะเดินทางไปไกลหลายร้อยกิโลเมตร เพื่อตามหาผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าของเขาด้วยซ้ำ ที่สำคัญฉันและเขาเปล่าไร้ซึ่งความผูกพันของกันและกัน

                   ฉันเฝ้าถามตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันว่าฉันบ้าหรือดีกันแน่ เหตุใดจึงต้องรอคอยและปรารถนาเวลาแห่งการเดินทางกลับไปพบเขาอีกครั้ง แต่...คุณเคยถูกทำร้ายด้วยความคิดถึงและความยาวนานของวันเวลาบ้างหรือไม่ บางคืนที่คุณรู้สึกอ่อนล้า และคิดถึงใครบางคนจนน้ำตาซึม และยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่พันธนาการจิตใจให้ยิ่งดิ่งลึกสู่ความเจ็บปวด ก็คือการที่คุณได้รับรู้และจำต้องยอมรับว่าคุณกระทำสิ่งใดมิได้เลยนอกจาก...คิดถึงเท่านั้น คุณไม่สามารถไปพบเจอเขาได้ด้วยเหตุผลนานับประการ เมื่อใดที่คุณรู้สึกคิดถึงใครสักคนมากจนน้ำตาซึม คุณจะเข้าใจสิ่งที่ฉันรู้สึกและกำลังเอ่ยเล่าสู่หัวใจคุณว่ามันช่างทรมานสิ้นดี

                    ฉันพบเขาครั้งแรกตอนเรียนมัธยม เขาเป็นรุ่นพี่ของฉัน เวลานั้นผ่านมานานมากจนฉันรู้สึกเลือนลางเต็มที  แม้จะพยายามจดจำมากเพียงใดมากก็ตาม ฉันจำมิได้ว่าเพราะเหตูใดฉันจึงสนใจในตัวเขา รู้แต่เพียงว่าเขาเคยช่วยฉันไว้จากการถูกรังแก เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ...เพียงครั้งเดียว แต่กลับทำให้พี้นที่ทุกเซลส์ของหัวใจมันเบ่งบานและรับเขาเข้ามาพำนักอยู่ในนั้นโดยมิทันได้ตั้งตัว รู้ตัวอีกทีสายตาของฉันก็จับจ้องแต่เพียงทุกอิริยาบถของเขา จนกระทั่งฉันต้องละจากที่นั่นและจากเขามาด้วยความจำเป็น เขาจึงเป็นความทรงจำที่แสนหวานตลอดมา ฉันเฝ้าหาคำตอบให้ตนเองหลายต่อหลายครั้ง ว่าเพราะเหตุอันใดฉันจึงเป็นเช่นนี้ ถ้าหากฉันเพียงแค่รู้สึกดีๆ ฉันคงไม่ต้องทรมานกับการคิดถึงเขาเช่นนี้ และความยาวนานของกาลเวลาก็คงไม่สามารถทำร้ายฉันได้สาหัสเช่นนี้ เช่นกัน เป็นไปได้หรือไม่ที่ความประทับใจจะก่อให้เกิดความคิดถึง และเมื่อยิ่งคิดถึง ความรู้สึกนั้นจึงแปรเปลี่ยนเป็นความรัก ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงสรุปว่าความรู้สึกทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันคือความรัก

                 ความรักของฉันคงดูแปลกๆ พิกลใช่ไหม บ่อยครั้งที่ฉันพยายามแยกแยะระหว่างความเป็นจริงและความฝันในตัวตนของเขาที่ฉันจินตนาการขึ้น แต่น่าเสียดายหากฉันแยกแยะออกได้แม้เพียงครึ่ง ฉันคงไม่ต้องรู้สึกสับสนกับความรู้สึกที่ฉันเรียกมันว่ารักเช่นนี้ หากแยกแยะความรู้สึกให้มันชัดเจนได้มากกว่านี้ บางทีฉันอาจจะตัดใจและลืมเลือนเขาไปจากห้วงความทรงจำ แต่ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น ฉันอาจจะรักเขามาก จนไม่สามารถรักใครได้เท่าเขาอีกเลยก็เป็นได้

                   ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ฉันเฝ้าจินตนาการ และรู้สึกเชื่อมั่นว่าฉันและเขาคงถูกสร้างมาเพื่อกันและกัน "คู่แท้" ของฉันจะเป็นใครไปได้นอกจากเขา ฉันรู้สึกเช่นนั้นอยู่ตลอดเวลา มันคล้ายกับว่า...ฉันกับเขา เรามีสายใยบางๆสื่อถึงกันซะอย่างนั้นแหละ และนั่นก็คือเหตุผลที่ทำให้ฉันไม่คิดจะมองผู้ชายคนใด และมันก็เป็นเรื่องที่น่าแปลกที่ผู้ชายส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยจะสนใจฉัน ทั้งๆ ที่ฉันก็ถือว่าหน้าตาทีเดียว แต่นั่นแหละมันกลับทำให้ฉันคิดว่า นั่นคือสิ่งที่ถูกโชคชะตากำหนดไว้แล้วตั้งแต่ต้น เหตุผลที่ไม่มีใครมาให้ความผูกพันธ์ ใกล้ชิดสนิทสนมกับฉัน อาจเป็นเพราะว่าโชคชะตาอาจกำหนดให้ฉันเก็บใจไว้เพื่อรอคอยใครบางคน ซึ่งคนๆ นั้นก็คือเขา ฉันจึงปักใจเชื่อนักหนาว่าถ้าสักวันฉันได้มีโอกาสกลับไปที่นั่นอีก ฉันจะสร้างความผูกพันเพื่อทดแทนวันเวลาที่ได้สูญเสียไป และทำให้คำว่า "ความรัก" ของฉันมันสมบูรณ์แบบเสียที ฉันคิดแต่เพียงว่าโลกใบนี้ในจินตนาการรักของฉันมีเพียงแต่ฉันและเขาโดยลืมคำนึงไปว่าอุปสรรคนานัปการย่อมเกิดขึ้น หากเราต่างฝ่ายต่างไม่รู้จักกันดีพอ

                   ฉันก้าวลงจากรถไฟในเวลาหัวค่ำ เสียงของหัวใจเต้นรัวระริกกว่าเมื่อวาน ฉันกำลังจะได้พบเขา แล้วฉันจะเริ่มต้นสนทนากับเขาอย่างไรดี วิธีใดที่จะทำให้เขารู้สึกประทับใจในตัวฉันที่สุด และเขาจะจำฉันได้หรือไม่ คำถามมากมายผุดขึ้น และประเดประดังเข้ามา

                   ฉันเดินทางมาหยุดอยู่ที่สนามฟุตบอลที่พอจะทราบคร่าวๆ ว่าเขาจะต้องมาที่นี่ทุกวัน และแล้ว...ฉันก็ได้พบเขา บัดนี้จินตนาการของฉันมีดตัวตน ความคิดถึงของฉันได้รับการเติมเต็ม ผู้ที่อยู่เบื้องหน้าไม่เกินหนึ่งกิโลเมตร คือผู้ที่จะปลดปล่อยฉันจากห้วงความทุกข์ทรมานครั้งนี้ อีกเพียงแค่หนึ่งกิโลเมตรฉันก็จะสามารถสานฝันที่ฉันเป็นผู้กำหนดไว้ให้อยู่ในเงื้อมมือ

                  ไม่น่าเชื่อว่าหัวใจของฉันมันจะดื้อดึงดันขนาดนี้ ในที่สุดฉันก็บากบั่นมาพบเขาจนได้ แต่เนี่ยแหละคือผลที่ถูกส่งมาจากอานุภาพของความรัก "สวัสดีค่ะ" คือคำพูดแรกที่ฉันควรเอื้อนเอ่ยหรือมิใช่ ฉันสาวเท้ายาวๆ เดินตรงไปที่จุดมุ่งหมายเบื้องหน้า ไม่ทันที่ จะเริ่มก้าวเท้าที่สองด้วยซ้ำ ฉันก็ต้องชะงักงัน เสมือนสะดุดบางสิ่งบางอย่างที่อนุภาคขนาดมหึมา ส่งผลกระทบให้หัวใจล้มคว่ำ หมดเรี่ยวแรงก้าวเดินต่อ แม้จะพยายามเพียงใด หญิงสาวร่างบาง ผมยาวตรง ผิวขาวดุจหยวกดีๆ นี่เอง ใช่! ผู้หญิงคนนั้นแหละที่ยืนเคียงข้างเขา บัดนั้นหัวใจเสมือนได้หลุดดิ่งลงเบื้องล่าง จินตนาการหรือความฝันแตกสลายไม่มีชิ้นดี เหตุใดรางวัลของความคิดถึงและการพากเพียรรอคอย จึงตอบแทนด้วยความเจ็บปวดเช่นนี้ หัวใจของฉันร้าวระบมยิ่งนัก ฉันควรตัดใจและเดินทางกลับใช่หรือไม่ คำถามหนึ่งผุดขึ้นในใจ ไม่นานคำตอบก็ตามมา ใช่! นั่นคือสิ่งที่ฉันควรกระทำ แต่...ฉับพลันความคิดหนึ่งก็บังเกิดขึ้นในห้วงอารมณ์ "รักแท้" ย่อมต้องมีอุปสรรคบ้างเป็นธรรมดา หากฉันคือคู่แท้ของเขา ผู้หญิงคนนั้นก็อาจเป็นเพียงอุปสรรคเล็กๆ น้อยๆ ที่มีไว้ให้ฝ่าฟัน หากฉันทำความรู้จักกับเขาอีกครั้ง ให้เขารับรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของฉัน สานความผูกพันธ์ สักวันฉันอาจะได้ยืนแทนที่ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นได้ แต่ถ้าหากว่าฉันตัดสินใจกระทำเช่นนั้นจริงๆ ก็เท่ากับว่าฉันได้ทำลายความงดงามและศรัทธาในตัวฉันเองที่มีต่อคำว่ารักลงด้วยเงื้อมมือของฉันเองอย่างช้าๆ เพราะนั่นเท่ากับว่าฉันได้ทำลายความรักของคนสองคนลงกับมือ "คู่แท้" หรือ "มือที่สาม" ก็คงเสมือนกันมิมีปลิดพลิ้ว น้ำตาฉันร่วงหล่นลงพื้นดินที่ฉุ่มแฉะ หากแต่หัวใจของฉันกลับแห้งผากเสมือนดินที่ขาดน้ำมาชั่วกัปล์กาล

                   ความรักของฉันจะจบลงเช่นนี้หรือ เหตุใดจินตนาการรักที่งดงามจึงจบลงด้วยความหม่นเศร้าเช่นนี้ ฉันตัดสินใจยอมละทิ้งทุกอย่างไว้ที่นั่น แม้การพยายามลบเลือนความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นมันจะทรมาเพียงใด แม้การลืมใครสักคนไปจากห้วงความทรงจำมันจะกระทำได้ยากเย็นยิ่งนัก แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่ดีที่สุดที่พึงกระทำมิใช่หรือ มันคงถึงเวลาที่ฉันควรเผชิญหน้าและย่างก้าวเข้าสู่โลกของความเป็นจริงเสียที

                 แม้หัวใจฉันจะตรอมตรมระบมนัก แม้ร่างกายของฉันจะถูกห่อหุ้มและรุมล้อมไปด้วยความเจ็บปวด แต่ศรัทธาในความรักของฉันก็ยังคงอยู่ ฉันอาจถูกสร้างมาเพื่อมอบทั้งหัวใจและจิตวิญญาณให้กับเขา แม้ว่าเขาจะมิได้ถูกสร้างมาเพื่อฉันก็ตาม ฉันเชื่อว่าความรักย่อมเกิดขึ้นได้ทุกที่ ทุกเวลา และมักไม่เลือกว่าจะเกิดขึ้นกับใคร ตอนไหน แม้ในบางครั้งรางวัลของความรัก อาจจะถูกตอบแทนด้วยการไม่รักก็ตามที คุณคิดว่าความรักของคุณจำเป็นหรือไม่ที่จะต้องมีความผูกพันธ์ และจำเป็นหรือไม่ที่ผู้ที่คุณจะสามารถมอบความรักให้ได้นั้นต้องเป็นผู้ที่รักและหวังดีกับคุณเช่นกัน แต่สำหรับฉันแล้วความรักบังเกิดขึ้นที่หัวใจ ฉันพร้อมที่จะรักแม้เขาจะไม่รับรู้เลยก็ตาม

               ฉันเก็บความรักครั้งนี้ไว้ในความทรงจำที่สวยงามและไม่คิดจะหยิบมันขึ้นมาเติมสิ่งใดๆ ลงไปอีก และมันก็จะอยู่แค่ในความทรงจำเท่านั้น ในโลกของความเป็นจริง ฉันจะเป็นแค่คนๆหนึ่งที่เคยได้รับและได้มอบความรู้สึกดีๆให้กับเขาไปเท่านั้น ในบางครั้งคนบางคนก็เหมาะกับความรู้สึกบางความรู้สึกเท่านั้น และความรู้สึกนั้นๆ ก็สรุปแบบตายตัวไม่ได้ว่ามันคือความรู้สึกแบบไหน เพราะฉะนั้น ความรู้สึกบางความรู้สึกก็มอบให้ใครบางคนได้เพียงคนเดียวเท่านั้น และไม่สามารถมอบให้ใคร หรือมอบความรู้สึกอื่นใดให้ได้อีก

 - -